Rétorika Minangka Élmu
Numutkeun
Haérudin jeung Suherman (2013) nétélakeun yén rétorika disawang dina tilu aspék
nya éta aspék ontologi, épistimologi jeung aksiologi. Katilu aspék éta miboga
kalungguhanna séwang-séwangan.
1.
Sawangan
Ontologi
Dumasar sawangan ontologi objék, poko
pasualan, atawa masalah anu dikaji dina rétorika bisa digambarkeun kalawan sistematis.
Objékna mangrupa hiji panyatur dina lumangsungna nyarita (manusa), poko
pasualanna nya éta hiji kasus anu engkéna jadi sarana minangka udagan awal
pikeun nghontal tujuan ahir.
Sacara
umum nu jadi objék, poko pasualan atawa masalah téh nya éta manusa jeung
caturanana atawa kagiatan nyaritana. Poko-poko pasualan éta
téh baris diwatesan jadi sababaraha hal, nya éta:
a. Sawangan
rétorika ka manusa salaku panyatur
1) Manusa
mibaga insting nyarita nu teu dipibanda ku sato. Hartina manusa miboga
kaparigelan pikeun ngolah basa
jadi alat nyarita(komunikasi).
2) Manusa
salaku mahluk nu ngabogaan simbol. Hartina manusa miboga kamampuh pikeun maham
jeung bisa
ngagunakeun simbol-simbol pikeun
alat komunikasi sapopoé.
3) Manusa
ngabogaan insting étis nu geus
kapimilih ti mimiti lahir. Hartina insting étis téh geus raket jeung diri séwang-sewangan ti mimiti lahir nepi ka bisa
ngabédakeun mana nu bener jeung nu salah, nu hade jeung nu goréng, tuluy nyaluyukeun diri di lingkunganana.
4) Manusa
ngabogaan kamampuh kajiwaan, kayaning mikir, ngarasa, imajinasi, kontémplasi,
jeung sajabana. Hartina panyatur nalika
rék
nyarita bisa nganalisis
sakur pasualan nu keur disanghareupan sarta bisa milih bahan picaritaeun kalawan merenah.
Dina carana nu beda nalika ngébréhkeun lantaran kamampuh mikir,
ngarasa, ngimpleng jeung mutolaah pasualan unggal manusa anu teu sarua. Ku
anyana bébédaan éta manusa bisa silihrojong dina kamampuhna ogé pangalamanana.
b. Sawangan
manusa kana kagiatan tutur/nyarita
Dina ieu kagiatan mangrupa wujud tingkah
laku alamiah manusa salaku mahluk
nu
béda jeung mahluk séjénna. Manusa disebutna
mahluk sosial
anu teu bisa leupas tina komunikasi jeung
jalma nu
séjén. Kagiatan komunikasi disaluyukeun dumasar maksud panyatur dina nepikeun
caritaanana. Aya gé panyatur
anu nyarita miboga
maksud nu rék ditepikeun
contona sangkan
nu diajak nyarita bisa kapangaruhan, hayang dihormat, diaku, jst. Aya ogé panyatur nu teu miboga maksud dina
nyarita atawa ngan ukur
saperluna.Ku ayana rétorika,
maksud dina nyarita
diatur, kayaning béntés jeung bedasna sora,lentong,
kasang tukang waktu, tempat jeung basa nu dipaké nalika nyarita.
c. Sawangan
manusa kana basa
Basa
kaasup salahsahiji aspék dina rétorika lantaran basa téh mangrupa simbol
mangrupa sora-sora basa dina komunikasi, basa ogé mangrupa alat pikeun manusa
bisa ngedalkeun pamaksudan dina nyarita. Nalika nyarita kadang manusa sok
miboga harti nu ganda atawa ambigu. Ku elmu rétorika dipiharep sangkan bisa
ngungkulan masalah tadi. Lantaran kitu, aya sababaraha aspék nu dikaji dina
élmu rétorika, nya éta :
1) Milih
ragam basa
Dina rétorika ditalungtik kumaha cara nyarita sangkan
éféktif kalayan
merenah luyu jeung tujuan
haté
nya éta nu ngawengku situasi, wangun tutur, topik caritaan, kaayaan lawan
nyarita sarta lingkungan sosialna.
2) Milih
matéri basa
Matéri basa nu dikaji
dina élmu rétorika nya éta kecap istilah, babasan, paribasa, kalimah nu
saimbang jeung kabutuhan masarakat nu ngagunakeunana.Basa nu dipaké dina kagiatan nyarita dipiharep efektif.
3) Nata
matéri basa
Kalimah nu disusun kudu puguh éntép seureuhna, sangkan nu diajak nyarita bisa ngarti jeung ngarti kana eusina.
4) Milih
gaya basa
Gaya basa penting pisan
dina nyarita pikeun
mamanis dina
guluyurna carita.
d. Sawangan
rétorika kana topik tutur
Topik tutur mangrupa inti pasualan nu ditepikeun panyatur sarta salah
sahiji aspék dina rétorika. Topik tutur bisa diwangun ku buah
pikiran, ébréhan rasa, karep, imajinasi, fantasi, cita-cita, pangaweruh,
pangalaman diri pribadi atawa jalma lian, jeung lingkungan (mikro atawa makro). Nangtukeun topik tutur kasebut pagawean nu teu gampang.
Kamampuh pikeun milih topik caritaan gumantung kana pangaweruh sarta pangalaman
nu kungsi dialaman ku panyatur.
e. Sawangan
rétorika kana caritaan
Hiji caritaan disebut hadé lamun éta carita mampuh ngawadahan
gagasan sarta bisa
ditarima ku paregepna. Dina
rétorika diatur kumaha carana panutur nyiapkeun bahan caritaan, milih
basana,sarta cara midangkeunnana kalawan efektif.
2. Sawangan
Épistimologi
Dina
rétorika dikaji kumaha cara maluruh jeung netepkeun hiji gagasan. Gagasan éta
tina poko masalah anu ogé jadi topik caritaan. Aliran taxonomy nyarankeun dua
pamarekan dina mekarkeun topik, nya éta pamarekan ka jero pikeun netepkeun
pedaran-pedaran artistic, jeung pamarekan kaluar pikeun netepkeun
pedaran-pedaran nonartistic. Dina nata pedaran, dianjurkeun pikeun mertahankeun
tilu aspék, nya éta: bubuka, inti (eusi pedaran), jeung panutup.
3. Sawangan
Aksiologi
a. Tujuan
Rétorika
Tujuan rétorika
numutkeun Aristotéles nya éta pikeun alat persuasi. Persuasi nya éta upaya
pikeun ngayakinkeun paregep kana bebeneran hiji gagasan tina jejer caritaan
(topic tutur) nu ditepikeun ku panyatur.
b. Pungsi
Rétorika
Pungsi rétorika nya éta
pikeun nataharkeun sarana komunikasi kalawan hade, nya diantarana pikeun
nyiapkeun pangaweruh jeung ngaping calon panutur, sangkan nu jadi panutur
lancar dina ngahontal tujuan anu dipihareup. Nurutkeun Aristoteles pungsi
rétorika téh pikeun:
- Ngaping panutur dina nyokot putusan nu bener.
- Ngaping panutur dina neuleuman kajiwaanana paregep atawa lawan tutur.
- Ngaping panutur dina netepkeun pedaran anu artistik jeung nonartistik, sarta
- Ngaping panutur dina mertahankeun bebeneran ku cara nepikeun pedaran nu asup akal.
c. Mangpaat
Rétorika
Numutkeun Aristoteles
aya opat rupa mangpaat rétorika, nya éta:
- Pikeun nyokot putusan
- Pikeun milih argument
- Pikeun mérsuasi
- Pikeun nyarita rasional.
RÉFÉRÉNSI
Haérudin jeung Suherman, (2013). Panganteur Kaparigelan Nyarita. Bandung:
Jurusan Pendidikan Bahasa Daerah Fakultas Pendidikan Bahasa dan Sastra UPI
Komentar
Posting Komentar